SCIARRINO: CHAMBER MUSIC

Beschrijving

De in Sicilië geboren Salvatore Sciarrino (1947) studeerde beeldende kunst alvorens zich op de muziek te storten. Hij was grotendeels autodidact door onafhankelijke studie van oude en moderne/hedendaagse muziek, maar kreeg toch enige begeleiding van Antonio Titone en Turi Belfiore. De eerste openbare uitvoering van zijn muziek vond plaats in 1962. Hij voltooide zijn studies in Rome en Milaan, en maakte kennis met elektronische muziek door Franco Evangelisti, die hij samen met Stockhausen als een van zijn "artistieke vaders" beschouwt. Sciarrino vindt dat zijn muziek een sterke historische continuïteit vertoont. Zijn uitgebreide catalogus wordt gekenmerkt door een geleidelijke evolutie (in tegenstelling tot stilistische sprongen) naar een muzikale conceptualisering die wordt omschreven als "sonische ecologie". Vanaf het begin van zijn carrière in de jaren zestig was het idee van een duidelijk "Sciarrino-geluid" al aanwezig. Zijn muziek is intiem, gefocust en verfijnd, ondersteund door microvariaties in sonische structuren met rijke timbres en ademhaling. Hij ontwikkelde een sonisch universum dat transparant, ijl en bijna stil is (of "geluid nul", wat voor de componist ook muziek is); het is opgebouwd uit een veelheid van microscopische geluiden en bijna onmerkbare ruis, en is gereduceerd tot alleen het absoluut noodzakelijke. Zijn werken worden ook gekenmerkt door de zeggingskracht van hun titels, bijvoorbeeld Esplorazione del bianco (1986) of Cantare con silenzio (1999). Deze nieuwe opname werd gemaakt ter gelegenheid van de 75e verjaardag van de componist, en presenteert hoogtepunten uit zijn kamermuziekproductie: drie solostukken (piano, accordeon en marimba), vier trio's, een kwartet en een ensemblestuk voor vijf musici. Opificio Sonoro is een ensemble uit Perugia onder leiding van Marco Momi. Zij werkten nauw samen met de componist aan dit unieke project.