PURCELL: THE FAIRY QUEEN / THE PROPHETESS

Beschrijving

De Engelsen waren laatkomers in de opera. Na het herstel van de monarchie in 1660 zou je verwachten dat het theatrale establishment het nieuwe genre enthousiast zou omarmen: het vreemde was immers weer in de mode. Karel II richtte zelf een gezelschap strijkers op in openhartige navolging van Lodewijk XIV's Vingt-Quatre Violons du Roi, terwijl in Frankrijk zelf de Italiaanse opera, die met succes was getransplanteerd, al snel bloeide op zijn nieuwe bodem. Maar om de een of andere reden mislukten de eerste pogingen om de opera in Engeland populair te maken (in het Italiaans of in de volkstaal). In plaats daarvan werd de praktijk van het introduceren van toneelmuziek in toneelstukken en maskers steeds belangrijker. Dergelijke muziek kan ofwel de actie bepalen (op de manier van een ouverture), er commentaar op geven (in het geval van vocale nummers), of anders gedanste items begeleiden; maar in ieder geval was de relatie met het plot vaak perifeer. Tussen deze eenvoudigere soort toneelmuziek en de volwaardige opera bevindt zich de semi-opera, een inheems genre dat grotendeels voortkomt uit een modieuze afkeer van de opera zelf: de kosten van een volledig geënsceneerde productie van The Fairy Queen zouden immers op zijn minst vergelijkbaar met opera-extravaganza's op het continent.