BRAHMS: PIANO SONATA NO. 3 - CHACONNE - 4 BALLADES

Beschrijving

Toen Alexandre Kantorow in 2019 op 22-jarige leeftijd als eerste Franse pianist de Gouden Medaille won op het Tsjaikovski-concours, stonden drie werken van Johannes Brahms op zijn programma. Twee van deze werken, de Piano Sonate Nr. 2 en de Rapsodie in B klein, nam hij op voor zijn vorige, zeer geprezen recital disc, die werd bekroond met onderscheidingen als Gramophone's Editor's Choice, Diapason d'Or, en Choc de Classica. Met name de Brahms-vertolkingen oogstten lof bij Kantorow. De Guardian (UK) omschreef ze als 'magistraal' terwijl de website ResMusica zijn sonate plaatste 'onder de grote referentie-opnamen van het stuk - zo niet de moderne'. Er is dus veel om naar uit te kijken, wanneer Kantorow een geheel Brahms-album uitbrengt met een speelduur van maar liefst 85 minuten. Hij opent met muziek van een componist van een vergelijkbare leeftijd als hijzelf: Brahms schreef de Vier Ballades in 1854 toen hij pas 21 jaar oud was, waarmee hij een modieus genre oppakte dat Chopin al in 1840 had geïntroduceerd. De set wordt gevolgd door de nog vroegere Sonate nr. 3 in e-klein, die het middelpunt van het programma vormt. De sonate is van bijna symfonische afmetingen en werd inderdaad, samen met zijn voorgangers, door niemand minder dan Robert Schumann omschreven als een vermomde symfonie. Om dit stormachtige, gepassioneerde album af te sluiten, heeft Kantorow gekozen voor een later, en contrasterend werk: Met een levenslange bewondering voor Bach maakte Brahms in 1879 een pianobewerking, alleen voor de linkerhand, van de iconische Chaconne uit Partita Nr. 2 voor viool solo. Een compositie die Brahms zelf omschreef als 'een hele wereld van de diepste gedachten en krachtigste indrukken'.