Octets

Beschrijving

Voordat Felix Mendelssohn in 1825 zijn Octet voor strijkers produceerde, had alleen Louis Spohr een muziekstuk gecomponeerd voor een vergelijkbare combinatie van instrumenten. In plaats van een octet was het werk van Spohr echter een 'dubbelkwartet', geschreven voor twee gelijke maar onafhankelijke strijkkwartetten. Mendelssohn daarentegen behandelde de acht instrumenten als één geheel en werkte samen 'in symfonische orkestrale stijl', zoals hij het zelf verwoordde. Hij was pas zestien jaar oud toen hij het Octet componeerde, vol van een jeugdige geestdrift die het tot een van zijn populairste werken heeft gemaakt. Het is een afscheid van de Mozartiaanse stijl die Mendelssohn's vroege productie had gekenmerkt en tegelijkertijd een eerste stap op weg naar de Romantiek is. Het tweede octet op deze schijf is ook een jeugdwerk dat geschreven is in een tijd van overgang, nu van de Romantiek naar het Modernisme. George Enescu was 19 jaar oud toen hij in december 1900 zijn Octet in C-groot voltooide. Het werk is geconcentreerd, complex en zeer contrapuntisch, een klinkende illustratie van wat Enescu elders in woorden heeft beschreven: “Ik ben van nature een polyfonist, helemaal geen voorstander van sequenties van mooie akkoorden. Ik heb een gruwel aan alles wat stagneert. Voor mij is muziek geen toestand, maar eerder een actie...”. Van het kleine aantal werken voor deze instrumentale combinatie behoren deze tot de allerbeste, en ze worden hier uitgevoerd door twee van de meest vooraanstaande kwartetten van vandaag: het Gringolts Kwartet en Meta4 hebben beiden talrijke bejubelde opnames gemaakt in het meest gevarieerde repertoire.