Locatelli: Il Labirinto Armonico

Beschrijving

L'Arte del violino voor viool, strijkers en basso continuo van Pietro Locatelli, uitgegeven in 1733, bracht zowel de viooltechniek als het soloconcert als genre in een heel nieuw jasje. De twaalf concerten in de collectie hebben ook een rol gespeeld in de beeldvorming van de vioolvirtuoos, die tegen het einde van de eeuw met Paganini tot volle bloei kwam. Locatelli componeerde de reeks waarschijnlijk tussen 1723 en 1729, jaren die hij voornamelijk doorbracht op de weg naar optredens aan prinselijke hoven in Italië en Duitsland. Terwijl de ongewoon hoge technische eisen van de solopartij vanaf het begin duidelijk zijn voor de luisteraar, komt de grote verrassing aan het einde van het eerste en derde deel van elk van de concerti. Hier voegt Locatelli Capriccios voor de solist alleen al van een tot nu toe ongekende moeilijkheidsgraad in, met een linkshandige techniek die gebruik maakt van extensies, octaven, onvoorbereide tienden, dubbel- en driedubbele registers, arpeggio's en dubbele trillingen. Het schrijven geeft ook de voorkeur aan het spelen in extreem hoge posities: in Capriccio nr. 22 (uit het derde deel van Concerto nr. 11) stijgen de gebroken tertsen tot de 17e positie. Ilya Gringolts, wiens discografie de bekendere caprices van Paganini bevat, heeft de uitdaging van Locatelli aangenomen en voert hier drie van de L'Arte-concerti uit. Hij doet dit met de steun van het Finse barokorkest, dat hij dirigeert vanuit zijn darmsnarenviool van Ferdinando Gagliano, ca. 1770.