Liszt: Schubert- Schwanengesang - Valses Oubliées

Beschrijving

Franz Liszt's bewerking van Schuberts Schwanengesang is zeer zeker zijn eigen werk: terwijl het heel duidelijk de muzikale betekenis van het origineel behoudt, geeft het ook een visie op Liszts begrip van wat er achter de donkere punten op papier ligt. In de woorden van de jonge Turkse pianist Can Çakmur zijn Liszts 'liederen zonder woorden' 'opvallend, gruwelijk, groots, intiem, vol leven en toch vaak zo bleek als de dood'. Het wonder van wat een enkel instrument kan bereiken speelt in al deze stukken een integrale rol. Schwanengesang is een verzameling liederen die Schubert misschien bedoeld heeft om te worden gegroepeerd, maar als dat zo is, heeft hij nooit een definitieve volgorde aangegeven. Liszt nam in zijn bewerking een eigen volgorde aan en Çakmur neemt dezelfde vrijheid, op zoek naar 'een sequentie die geen verhaallijn maar een emotionele reis voorstelt'. Liebesbotschaft en Taubenpost vormen de opmaat en het einde van de cyclus: de ene focust op de belofte van de dichter om terug te keren naar zijn geliefde, terwijl de andere het verlangen omarmt met glinsterende tranen. Verlangen (Sehnsucht) is het gevoel zelf dat de cyclus drijft, want het draagt zowel hoop als teleurstelling in zich. Het Liszt-arrangement werd voor het eerst gepubliceerd in 1840, twaalf jaar na de dood van Schubert en Çakmur vergelijkt het hier met de veel latere 'vergeten walsen', Quatre Valses oubliées. Zoals de meeste van Liszts late muziek zijn ze ongrijpbaar en Çakmur beschrijft ze als 'mogelijk weemoedig, sardonisch of melancholiek - of misschien wel allemaal tegelijk'. Als winnaar van de Hamamatsu International Piano Competition van 2018 bracht Can Çakmur in 2019 zijn debuutalbum uit, waarbij hij lof kreeg voor zijn technische bekwaamheid en gevoeligheid - kwaliteiten die goed van pas komen voor zijn nieuwe Liszt-recital.