LUMIERE: FRENCH WORKS FOR OBOE

Beschrijving

Op haar nieuwe album »Lumière« laat Céline Moinet de hobo – en soms de Engelse taal – schitteren. Samen met fagottist Sophie Dervaux en pianist Florian Uhlig wendt Moinet zich tot Frankrijk en brengt een programma dat door en door Frans is. Met werken van Francis Poulenc, Claude Debussy, Maurice Ravel en Saint-Saens zijn impressionistische meesterwerken te horen die de hobo laten zingen, in beweging houden, nooit kitscherig maar altijd elegant onderhoudend. Poulencs »Trio voor hobo, fagot en piano« uit 1926 is een van de eerste werken sinds de klassieke periode waarin twee houtblazers in een kamermuziekensemble centraal staan. Samen met fagottist Sophie Dervaux heeft Céline Moinet het »Trio« in het verleden al meerdere malen uitgevoerd. Op het album vinden de twee muzikanten hun eigen taal: "We begrepen elkaar zonder veel te hoeven praten", zegt Moinet. "Ook al kennen we elkaar zo goed en lijken we erg op elkaar, we kunnen elkaar altijd verrassen - ook in een opnamesituatie." Ook Moinet werkt al jaren nauw samen met Florian Uhlig. Een van Poulencs late werken, de »Sonate voor hobo en piano«, die de componist opdroeg aan zijn vriend Sergei Prokofjev, is ook te horen. Ingebed in deze karakteristieke originele solowerken voor hobo, klinken verschillende arrangementen op het album: Claude Debussy's "Rhapsody for English Horn and Orchestra" is eigenlijk gecomponeerd voor saxofoon, Debussy's "Andantino" komt uit het String Quartet in G minor, en Maurice Ravel's " Tombeau de Couperin« is oorspronkelijk geschreven voor piano voor twee handen. Moinet stond erop om voor minstens één werk van instrument te wisselen: de muzikant speelt Debussy's »Rhapsody« op de Engelse hoorn. "Het timbre van dit instrument lijkt erg op dat van de saxofoon", zegt Moinet, "het heeft meer warmte en klinkt wat zachter, wat volgens mij heel geschikt is voor de impressionistische, Moinets band met de muziek op dit album is bijzonder, niet in de laatste plaats vanwege haar bekendheid met de Franse taal: "Franse kamermuziek is al heel natuurlijk voor mij sinds ik klein was", zegt ze. »Er is veel spontaans in deze muziek dat mij bekend voorkomt. Zo bezien is deze muziek mijn moedertaal.« In haar interpretatie steunt ze niet op opnames van andere hoboïsten, maar probeert ze in de context van deze muziek naar voren te brengen wat haar heel persoonlijk maakt: »Dit album is Céline Moinet«, zegt ze. "Het is authentiek, mijn waarheid en mijn eerlijke interpretatie van Franse muziek als Franse vrouw."