Franz Schubert: Piano Trio No. 2, Notturno

Beschrijving

Een deel van de muziek van Franz Schubert - zoals het Forellenkwintet of het Ave Maria - wordt keer op keer gehoord, terwijl andere stukken zelden worden gespeeld. Zelfs als de focus op zijn kamermuziek ligt, zijn deze extremen duidelijk. Van alle vijftien strijkkwartetten wordt Death and the Maiden het meest gespeeld, terwijl andere echte Assepoester zijn. Het prachtige strijkkwintet in C majeur wordt vrij vaak gespeeld, de twee pianotrio's iets minder. De huidige opname bevat naast opus 100, een grote zeldzaamheid, de Notturno in Es groot opus post.148 D897 voor viool, cello en piano. Net als veel andere kamermuziek werd dit stuk waarschijnlijk voor het eerst gespeeld

De vrienden van Schubert, of bij hem thuis, met de componist aan de piano, zijn broer Ignaz of Ferdinand op de viool en vader Schubert op de cello. Bij de familie Schuber stond het stuk bekend als het Adagio in Es groot. De uitgever Diabelli viste het in 1844 uit het landgoed van de componist en gaf het uit onder de fantasienaam Notturno. Tegenwoordig weten we dat het als tweede deel voor het pianotrio in Es groot opus 100 was geschreven, maar vervolgens door de componist zelf werd afgewezen. In zijn melodieën en modulaties is Schuberts baanbrekende stijl in de negentiende eeuw duidelijk herkenbaar.