DUPONT: LA MAISON DANS LES DUNES

Beschrijving

Gabriel Dupont (1878 -1914) stierf vroegtijdig aan tuberculose, en misschien was een van de redenen waarom hij nooit de faam van tijdgenoten als Ravel, Debussy en Faurè bereikte zijn korte leven, getekend door zijn ziekte en de lange tijd die hij doorbracht met herstellen in herstellingsoorden, vervreemd van de intellectuele en artistieke inspiratie van de hoofdstad. Aan de andere kant stelde dit gedwongen isolement de componist in staat om op zoek te gaan naar zijn eigen stijl en muzikale persoonlijkheid. Ondanks zijn ongelukkige leven slaagde hij erin om in iets meer dan een decennium een aantal zeer originele werken te realiseren. In zijn twee pianosuites bewijst Gabriel Dupont een vertegenwoordiger te zijn van de Belle Epoque: zijn muziek, moeilijk te definiëren, ligt tussen romantiek en impressionisme met sterke connecties met symbolisme. Duponts laatste pianocyclus, La maison dans les dunes, werd gecomponeerd in 1908-9. Op dat moment in zijn leven bracht Dupont de winters door in Arcachon en de zomers in Le Vésinet. Hij citeert een regel van Friedrich Nietzsche aan het begin van de partituur: 'Alleen met de heldere hemel en de open zee. De cyclus roept beelden op van een huis in
de duinen waar iemand alleen woont, begeleid door de ritmes van de zee, het ochtendlicht, de dennen die ruisen in de avondbries, de kabbelende golven in de nacht, zeilen op het water en het onophoudelijke spel van licht op water. Eenzaamheid hoeft niet uitsluitend geassocieerd te worden met melancholie, en in feite voelde Dupont een nieuwe vitaliteit tijdens de periode van de compositie van de cyclus. Het licht van gezondheid en hoop doordrenkt dan ook La maison dans les dunes, dat niet getekend wordt door de schaduw van sterfelijkheid die over het eerdere Les heures dolentes. De muziek is dramatisch, speels, onrustig en ontroerend, en Dupont gebruikt rijke chromatische harmonie om impressionistische en symbolische voorstellingen te schilderen van zeilboten, het veranderende weer, de lucht, de bries die door de bomen waait en het zonlicht. Met veel gevoel voor sfeer gespeeld door de Italiaanse pianist Giuseppe Taccogna, die eerder met succes “Les heures dolentes” opnam voor Piano Classics.