MOZART & BIRCHALL: CLARINET CONCERTOS

Beschrijving

De twee concerti die hier door Michael Collins en het Philharmonia Orchestra worden uitgevoerd, waren beide bedoeld voor een specifieke speler. Mozart componeerde het zijne voor Anton Stadler en Richard Birchall voor Michael Collins zelf. Beide werken, evenals Mozarts Klarinetkwintet, werden ook geschreven voor een specifiek instrument: de bassetklarinet, een iets grotere en diepere klarinet dan die in A die al snel nadat Mozart zijn concerto had geschreven de standaard werd. De twee werken van Mozart behoren tot de kern van het klarinetrepertoire en werden tot voor kort gespeeld op de A-klarinet, met de nodige aanpassingen aan de solopartij. Tegenwoordig worden ze echter steeds vaker uitgevoerd op het instrument waarvoor ze bedoeld waren. Ook Richard Birchall benut in zijn Concerto for Basset Clarinet het grote bereik van de bassetklarinet, bijvoorbeeld in het derde deel, Impossible Construction. Dat deel, en eigenlijk het hele werk, is geïnspireerd door het kunstwerk van M.C. Escher en zijn combinatie van surrealistische elementen en mathematische precisie. Met de twee concerti zet Michael Collins zijn langdurige samenwerking met het Philharmonia Orchestra voort, waaronder een veelgeprezen opname op BIS van werken van Vaughan Williams en Finzi. Voor het Klarinetkwintet heeft hij zijn collega's uitgenodigd van de Wigmore Soloists, het kamerensemble dat hij samen met Isabelle van Keulen leidt.