BRAHMS: EIN DEUTSCHES REQUIEM, OP. 45

Beschrijving

Brahms' Ein deutsches Requiem werd aanvankelijk opgevat als een 'cantate van verdriet' - het was het overlijden van zijn moeder en het verlangen om een gedenkteken voor zijn vriend Robert Schumann te creëren dat deze muziek zo intens persoonlijk maakt. Met zijn stralende boodschappen van menselijkheid, troost en comfort veroorzaakte het Requiem een sensatie en maakte het Brahms vrijwel van de ene op de andere dag beroemd. Het werk is hier te horen met zijn 'ad libitum' orgel en contrafagot in ere hersteld, waardoor de diepte van de klankkleuren en de lagere sonoriteiten enorm worden geïntensiveerd. Voor de dirigent Ralf Otto zijn flexibiliteit, diversiteit en transparantie van de klank altijd essentieel geweest voor zijn werk met orkesten en koren. Otto is van mening dat het begrijpen van de compositorische structuur van een muziekstuk een onmisbare voorwaarde is voor het bereiken van een intense emotionele expressie. De reputatie van de dirigent is gebaseerd op zijn gave om verschillende muziekstijlen te interpreteren, van de Renaissance tot de muziek van vandaag. Sinds het begin van zijn carrière is hij een groot voorstander van het uitvoeren van oude muziek volgens historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijken. Zijn talrijke opnames en opnames zijn een bewijs van zijn artistieke prestaties.